کد مطلب:28016 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا صحيح است كه انسان هيچ حقي نسبت به خدا ندارد ؟

اينكه انسان حقي بر خداوند ندارد اگر درست فهميده شود كاملا منطقي و درست است. براي درك اين مساله ابتدا بايد از فلسفه حقوق شروع كرد يعني بايد ديد اساسا حق داشتن كسي بر چيزي يا شخصي ريشه دركجا دارد و منشا و منبع «حق» چيست؟ از نظر فلسفه حقوق منشا حق مالكيت است. يعني مالكيت حقيقي حقوق واقعي و تكويني را به دنبال مي آورد و مالكيت اعتباري حقوق وصفي و قراردادي را. اكنون اگر به خود و جهان بنگريم مي بينيم ذاتا همه از آن خداست زيرا ما هيچ چيز از خود نداريم و همه چيز ما و اصل هستي ما از ناحيه اوست اوست كه ما را آفريده و به ماهستي بخشيده و هرآنچه درجهان است فعل او و آفرينش اوست واحدي در اين جهت با او شريك نيست لذا قرآن مجيد مي فرمايد: {/B«لِلَّهِ مُلْكُ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ»{w2-6w}{I3:189I}*/}...{/Bما فِي اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ {w9-13w}{I2:116I}*/}» «{/Bإِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ {w6-11w}{I2:156I}/}» بنابراين ما نه مالك «وله خويشيم و نه مالك جهان و نه مالك خدا پس بر هيچيك از اين امور ذاتا و تكوينا حقي نداريم واگر مالكيتي در برخي موارد هست همه اعتباري و وصفي است. حتي اگر ما حق آسيب رساني به خود نداريم. از اين روست كه ما مالك خويش نيستيم و خدا مالك ماست بنابراين تصرفات ما در وجود خودمان نيز به اذان او بايد باشد و هرچه را اجازه ندهد نبايد انجام دهيم. اما اين نافي آن نيست كه خداوند خودش از روي تفضل و رحمتي حقوقي را براي انسان به عهده بگيرد. از هيمن رو است كه او وعده پاداش به نيكوكاران داده و اين حق را براي آنان در نظر گرفته است كه آنان را به سعادت جاودان برساند.